KYIV: Genç Maria Pshenychna, iki ay önce Rus işgalinden kaçtıktan sonra eve dönen Kiev istasyonunda Polonya’dan gelen bir trenden inerken babası Yuriy’i kucaklıyor.
16 yaşındaki tek bir bavulu tutarken gözlerinden yaşlar süzülüyordu.
24 Şubat’ta Rusya’nın başlattığı saldırının başlangıcında yoğun çatışmaların yaşandığı Kiev banliyölerinden Gostomel’den kaçmıştı.
Babasıyla tekrar bir araya geldiği platformda AFP’ye verdiği demeçte, “Burada olduğum için çok mutluyum” dedi.
“Bize yardım eden yurtdışındaki insanlara gerçekten müteşekkirim ama annem köpeğimle orada olduğu için evimi kaçırdım.”
Geri dönen 30 yaşlarında bir kadın olan ve ismini vermeyi reddeden bir kadın, AFP’ye treni Ukrayna’ya geçtiğinde ağladığını söyledi.
Polonya’da iki ay kaldıktan sonra nişanlısına yeniden katılmak için Ukrayna’ya dönerken, “Savaşla yaşamaya alışmanız gerekiyor” dedi.
“Avrupa’da iyi ama benim hayatım Ukrayna’da” dedi.
Yakın geleceğin neler getireceğine dair hiçbir fikri olmadığını itiraf etti, ancak barışın yalnızca “(Rusya Devlet Başkanı Vladimir) Putin öldüğünde” Ukrayna’ya geri döneceğine inandığını itiraf etti.
İkili, Rus işgalinin başlangıcında Ukrayna’nın başkentinden kaçan ve belirsizliklere rağmen şimdi geri dönen binlerce kadın ve çocuktan sadece birkaçıydı.
Ukrayna 1,5 milyon geri dönüşe kıyasla 5,9 milyon çıkış görürken, savaşın başlamasından bu yana ilk kez geri dönenlerin sayısı bu hafta ayrılanları geçti.
10 Mayıs’ta açıklanan resmi sınır rakamları, 29.000’inin ayrılmak için sınırı geçtiğini, 34.000’inin ise geri dönmek için geçtiğini gösterdi.
“EV EVDİR”
Belediye Başkanı Vitali Klitschko 10 Mayıs Salı günü yaptığı açıklamada, şimdiye kadar başkentin 3.5 milyonluk nüfusunun yaklaşık üçte ikisinin geri döndüğünü ve Rus işgalinin ilk günlerinde boşalan bir şehri canlandırdığını söyledi.
60 yaşın altındaki erkeklerin Ukrayna’dan ayrılması yasaklandı, yani mültecilerin büyük çoğunluğu kadın ve çocuklardı.
Kiev’deki istasyonda, soyadını vermesine izin verilmeyen 22 yaşındaki sivil bir asker olan Roman, elinde bir buket çiçekle karısına vermek için sabırsızca treni bekliyordu.
“Biraz korkuyoruz ama böylesi daha iyi” dedi.
Biraz ötede, elinde çiçekler olan başka bir adam durmadan volta atıyor.
Tren yanaşır ve sevinç nidaları yükselir.
Çiftler sarılıp öpüşür, çocuklar kendilerini babalarının kollarına atar.
Duygusal buluşmalar genellikle gürültülü ama bazen daha ihtiyatlı, gözyaşlarıyla dolu.
27 yaşındaki Dana Pervalska, “Savaşa, tehdide alışıyoruz. Şu anda sahip olduğumuz korku iki ay öncekinden farklı” diye açıklıyor.
Diğerleri aynı fikirde.
Altı yaşındaki oğlu Maxim ve 14 aylık yürümeye başlayan çocuğuyla birlikte Kiev’den Litvanya’ya kaçan Natalia, “Hava saldırısı veya bombardıman olmadan daha sakin. Mart ayına göre çok daha iyi” diyor.
“Ev evimiz. Biz Ukraynalıyız,” diye omuz silkiyor, küçük bebeğinin pusetini Ukrayna bayrağının renkleri olan mavi ve sarı kurdelelerle süslüyor.
Ukrayna’nın batısındaki Lviv’deki akrabalarıyla iki ay sonra Olena Shalimova, evinin yakınında meydana gelen patlamadan sonra ayrıldığı Kiev’e de geri dönmeye karar verdi.
“Zaman geçti, bu korkunç gerçeği kabul ettik, onunla birlikte yaşayabiliriz” dedi.
NEREDEYSE NORMAL DÖNÜŞ
Ve Kiev’de hayat bir nebze normale dönmüş gibi görünüyor.
Çoğu kontrol noktası ortadan kalktı, mağazalar yeniden açıldı ve süpermarketler iyi stoklanmış durumda.
Ancak durum, 22:00 ile 05:00 arasında bir gece sokağa çıkma yasağı ve ekonominin bazı bölümlerinin durma noktasına gelmesiyle kırılganlığını koruyor.
Shalimova, “Bir seyahat acentesinde ve sinemada çalışıyordum, bu yüzden para kazanmak için tüm fırsatları kaybettim. Asıl görevim bir iş bulmak” diyor.
“Vatanseverlik evde kalmakla ilgili değil, en etkili olacağınız ve ülkenize yardım edebileceğiniz yerde olmaktır.”
Geri dönenlerin akınına rağmen, çatışmanın sona ermekten çok uzak olduğunun farkında olan ve başkentin çevresinde savaşın yeniden başlayabileceğinden korkan birçok insan hala Kiev tren istasyonundan ayrılırken görülüyor.
Aralarında, 11 yaşındaki oğlu Lukas ile birlikte Almanya’ya gitmeye karar veren 37 yaşındaki Katerina Okhrymenko da var.
Ama onun için ayrılmak büyük bir bilinmezdir – orada herhangi bir akrabası veya kaynağı yoktur.
“Oğlum olmasaydı kalırdım. Umarım yakında geri dönerim” dedi.
“Ülkemizin kazanacağını düşünüyorum”
Onun için gözyaşları üzüntü gözyaşlarıdır.
Kaynak : https://www.channelnewsasia.com/world/getting-used-war-ukraine-refugees-flood-back-kyiv-2681786